եթե այնուամենայնիվ ընտրությունները կայանան, եթե այնուամանայնիվ ինչ-որ նորաստեղծ կուսակցություններ/դաշինքներ ֆանտաստիկայի զորու հաղթեն ու հանկարծ նույն անհավանականությամբ նրանք կառավարություն կազմեն կամ կոլաիցիայի մեջ մտնեն, մեծագույն հավանականանությամբ կունենանք այն, ինչ այսօր ունենք Իմ քայլը դաշինքի պարագայում՝ դիլետանտիզմի աննախադեպ մակարդակ, պետական մտածողության հետ կապված խորքային դեֆիցիտ, տնտեսություն պատկերացնելու ու այն կառավարելու աննախադեպ թույլ պատկերացումներ...
Քաղաքականությունն ու պետական կառավարումը, կներեք, բայց ամեն մեկի բանը չեն։ Ավելին՝ շատ վտանգավոր է, երբ փորձառություն ու քաղաքական մտածողություն չունեցող մարդիկ մտնում են քաղաքականություն, քանզի նրանց ռեմանտիկ պատկերացումները, երբ առերեսվում են քաղաքական կոշտ իրականությանը, ոչ միայն փշրվում են, այլև վտանգավոր են դառնում նրանց ընտրողների ու պետության համար։
Քաղաքականությամբ զբաղվելու առաջին նախապայմանը պետությունը ներսից ճանաչելն էու պետությւնը ներսից փոխել պատկերացնելը։
Առանց որևէ մեկին նեղացնելու մղումով։
