Հողակտորը զիջեցին անհայրենիք մարդիկ, ովքեր երբեք էլ չեն իմացել այս հողի արժեքը, տղերքի թափած արյունն ուրացան մարդիկ, ովքեր մի կաթիլ քրտինք անգամ Արցախի համար չէին թափել։
Դուշման Վարդանն ասում էր՝ «Հողը երեխայի պես գրկում է ոտքերդ ու ասում՝ ինձ մենակ մի թող»։ Վարդանի ու հազարավոր տղեքրի արյան գնով պահված հողը զիջեցին մի ստորագրությամբ, մի ստորագրությամբ մենակ թողեցին տղերքին, մի ստորագրությամբ մենակ թողեցին Արցախին...
