Ալիևը վերցրել ու ինքնակամ արգելափակել է Իրանի հետ ցամաքային տրանսպորտային հաղորդակցությունը:
Փաշինյանի կաբինետը, հակառակ առողջ դատողությանը և միջազգային իրավունքին, համաձայնել է «դելիմիտացիային» Հայկ. ԽՍՀ սահմաններով: Խաբեբաների հետ թղթախաղի են նստել, որը հենց այդ խաբեբաներն են գծել հարյուր տարի առաջ: Մեր ժողովրդին կրկին պարտադրում են թուրք-բոլշևիկյան գաղութատիրության ռուդիմենտը:
Ինչ-որ բան շահել այդպիսի բանակցություններում ապրիորի հնարավոր չէ, քանի որ կոորդինատների համակարգը առաջադրում է հակառակորդը: Հայաստանն էլ առաջվա պես հրաժարվում է հռչակել իրեն Առաջին Հայաստանի Հանրապետության իրավահաջորդ: Եվ այդ հարցում մեղավոր են Հայաստանի բոլոր առաջնորդները, առանց բացառության, սկսած Տեր-Պետրոսյանից և վերջացրած Փաշինյանով:
Մենք պետք է ճշմարիտ քաղաքական անկախություն ձեռք բերենք: Հայ ժողովուրդը քաղաքամերձ առանձնատան օրինական իրավունք ունի, բայց նրա կառավարիչները համաձայնում են իրավական տեսանկյունից ապրել մի կոմունալ բնակարանում, որն անօրինական կերպով բնակեցված է ավազակներով:
Հայաստանի կառավարությունն այսօր խաբում է քաղաքացիներին, թե «դելիմիտացիան» կանցկացվի առանձին, իսկ Արցախի հարցը կլուծվի առանձին: Էրդողանն ու Ալիևն այլ կերպ են մտածում: Նրանց համար այդ ամենը մեկ անքակտելի Հայկական հարց է:
Երբեք ուշ չէ շուռ տալ տախտակը և հրաժարվել նեոգաղութատիրական օրակարգից՝ հօգուտ օրենքի: Երբեք ուշ չէ առաջին քայլն անելու համար: Երբեք ուշ չէ հանուն ազատության պայքարելու համար: Ամոթ է ստրկանալ «դաշնակցին», որը նույնիսկ իր շահերը չի կարողանում պաշտպանել: Ամոթ է խորհրդարանում ծեծկռտուք սարքել, երբ թշնամին գրավում է քո հողերը: Ամոթ է չպայքարել ազատության համար:
Սարգիս Ծատուրյան
ИА Реалист-ի գլխավոր խմբագիր
