Իմ քաղաք ,տոնդ շնորհավոր։Սգացող սրտով ,քեզի կշնորհավորեմ։ Գիտեմ`դու սիրտ,հավես չունիս,արյուն կկաթա քու սրտիցդ էլ ։էսօր ուրախանալու վախտը չէ։Էսօր,ըսպես չոր եւ ցամաք,թեթեւըմ շնորհավորելու օրն է։
Դու ըդիկ գիտես ու կհասըկնաս։ Աչքիս առաջ քանդվել ես,ավերվել ես,աչքիս առաջ նաեւ հառնել ես։ Ինչքան կարողացել եմ օգնել,աջակցել եմ քեզ, Լեննական-Գյումրի ջան։Հմի ընպես էրա,օր անթասիբների, պիղծերի,Յոթ Վերքիդ զանգերին ուրացողների ձեռը չընկնիս։Հասկըցողը հասկըցավ ըսածս։
Մե սխալըմ էրիր`թողիր օր հայակործան թուրքի լամուկը անունդ օգտագործեր ու ըստից սկսեր իրա ավերիչ քայլը։ Բայց ,ինչխոր մյուս աննամուսներին ես վռնդել ,ըդոր էլ կվռնդես։ Ըդիկ հլը չի հասկըցել,օր իրա վերջը կռնա հենց քեզնով գա,Գյումրի ջան։ Էդ քյոպօղլու լակոտը պտի ստեղաներ չերեւա։ Ըբը։ Կսպասեմ քու արդար խոսքիդ,իմ քաղաք ջան։
Լիլիթ Աղեկյան