Ի՞նչ դեր կարող է ունենալ գիտությունը հետպատերազմյան Հայաստանի զարգացման և հզորացման գործում։ Տեխնիկական գիտությունների դոկտոր, ՀՀ ԳԱԱ Մ․ Մանվելյանի անվան ընդհանուր և անօրգանական քիմիայի ինստիտուտի փոխտնօրեն Նիկոլայ Կնյազյանի կարծիքով՝ Հայաստանի հզորացման գլխավոր նախապայմանը հզոր գիտությունն է։ «Գիտության զարգացումը Հայաստանի զարգացման գրավականն է»,- ասում է նա։
Կնյազյանի խոսքով՝ պետական մակարդակով պետք է խրախուսվի, որ գիտությունն ու արտադրությունը մեր հանրապետությունում սերտորեն կապվեն։ «Յուրաքանչյուր գործարար, որ մտադրություն ունի Հայաստանում որևէ արտադրություն հիմնել, պետք է սերտորեն համագործակցի ոլորտի գիտնականների հետ։ Այդ համագործակցությունը երկուստեք շահավետ կլինի»,- ասում է նա։
Գիտնականը շեշտում է՝ առանց գիտական մտքի, զրոյից արտադրություն հիմնելն անհնար է։ «Իսկ պատրաստի տեխնոլոգիան դրսից բերելու պարագայում մրցունակ արտադրություն հնարավոր է տալ 2-3 տարի։ Դրանից հետո, եթե գիտության հետ համագործակցությունը չկա, տեխնոլոգիան արդեն կհնանա՝ կորցնելով մրցունակությունը»,- ասում է Կնյազյանը։
Գիտնականը կարևորում է, որ թե պետությունը, թե բիզնեսը գիտության առջև խնդիրներ դնեն, ներկայացնեն իրենց կարիքները և դրանց լուծման համար բավարար պայմաններ ստեղծեն։ Հայաստանում գիտական միտքը մրցունակ է միջազգային մակարդակով և նշված կետերի իրագործման պարագայում կարող է ապահովել ակնկալվող արդյունքը։
Կնյազյանը նաև շեշտում է՝ գիտնականից առավել բիզնեսը և պետությունը պետք է շահագրգռված լինեն գիտական արդյունքի առևտրայնացմամբ։ «Պրոֆեսորը, որը մրցունակ արդյունք է ստացել, չի կարող այն մինչև շուկա հասցնել։ Դա գիտնականի գործը չէ։ Դրա համար տարիներ են պետք։ Եթե գիտական արդյունքը մինչև կիրառություն հասցնելը թողնվի գիտնականին, կստացվի, որ այդ տարիների ընթացքում նա այլևս չի կարողանա այլ գիտական հետազոտությունների վրա աշխատել, այլ, գուցե ավելի կարևոր արդյունք արձանագրել»,- ասում է նա՝ հավելելով, որ գիտնականի գործը արդյունք ստեղծելն է։
Կնյազյանը հույս ունի, որ հետպատերազմյան իրավիճակում, երբ Հայաստանի արագ զարգացումն այլընտրանք չունի, կգիտակցվի գիտության և տնտեսության կապի կարևորությունը և դրա ապահովման ուղղությամբ համապատասխան քայլեր կձեռնարկվեն։
