Մի տարի առաջ էս ժամերին վերջնական հանձնեցին Շուշին։
Սուտասանը շարունակում էր գյոռբագյոռից խոսալ, պետական քարոզչամեքենան յուղ էր վառում իրավիճակի մասին, իսկ Շուշիս դարձել էր անտեր։
Դավաճանված քաղաքը զարմացած էր մնացել, թե ինչպես այդքան մեծ արյան գնով ժամանակին ազատագրվեց ու այսպես ստոր ձևով հանձնվեց թուրքին։
Հ.Գ.Եթե Հայաստանում չպետք է լինի Շուշին, ապա ում է պետք այսպիսի Հայաստանը...