Ստիպված եմ որոշակի մեկնաբանություններ տալ Սիսիանի հատվածում ռազմական էսկալացիայի հետ կապված: Բոլոր մեկնաբանությունները, թե ադրբեջանական հարձակումը պայմանավորված է Զանգեզուրի միջանցքին համաձայնություն պարտադրելու նպատակադրումով, շահարկումները, թե վարչապետ Փաշինյանը հրաժարվում է ստորագրել ինչ-որ փաստաթուղթ, և այլն, տեղեկատվական պղպջակներ են ընդամենը, ուրիշ ոչինչ:
Մարտական գործողությունները տեղի են ունենում Ղզըլթափա կոչվող տեղանքում, տեղացիներս այդպես ենք կոչում: Ծղուկի և Իշխանասարի արանքում տեղակայված սար է, նշված հատվածում ամենաբարձր գագաթը, որ Ադրբեջանի հանրապետության վարչա-տարածքային բաժանման օրենքով Քելբաջարի/Քաշաթաղի շրջանի տարածքում է: Ինչո՞ւ եմ շեշտադրում այս հանգամանքը: Մեր խաղաղասեր, պացիֆիստ կամ պոֆիգիստ իշխանությունները, որոնք անընդհատ հայտարարում են սահմանագծման ու սահմանազատման պատրաստակամության մասին, վկայակոչում ինչ-որ անհասկանալի քարտեզներ, հիմա էլ օգնության կոչերով դիմում ՀԱՊԿ-ին և Ռուսաստանին, ժամանակին պետք է նեղություն քաշեին և ծանոթանային Ադրբեջանի վարչա-տարածքային բաժանման մասին օրենքին: Տարօրինակ զուգադիպությամբ Ղզըլթափան սահմանանշված էր որպես Ադրբեջանի տարածք նաև ԱՊՀ-ին այդ պետության անդամակցության ժամանակ: Այս հանգամանքների պատճառով, եթե անգամ Ադրբեջանը հիմա չհաջողի ու ստիպված լինի հետ քաշվել, ապա անկասկած բոլոր այս տարածքները, որտեղ հիմա ադրբեջանական զինուժը տեղակայման խնդիր է լուծում՝ հիմնվելով իր վարչա-տարածքային բաժանման օրենքի վրա, դառնալու են բանակցությունների առարկա սահմանազատման և սահմանագծման ժամանակ: Բայց սա մինիմում խնդիրն է Ադրբեջանի համար:
Գլխավոր նպատակը ձևավորել իրավիճակ Հայաստանի ՀԱՊԿ կազմից դուրս գալու և Ռուսաստանի Դաշնության հետ ռազմավարական դաշնակցության պայմանագրի վերանայման համար՝ զուգահեռաբար բացառելով ռուսական խաղաղապահ առաքելության մանդատի հաստատումը: Որքան հասկանում եմ ադրբեջանական օրակարգերը սպասարկողների պակաս սեփական երկրի բարձրագույն իշխանության մարմնում կարծես չունենք:
