Օրեր առաջ «Դինամո» մարզադահլիճում կայացած Հայաստանի բռնցքամարտի առաջնությունում կանանց պայքարում հերթական անգամ անգերազանցելի գտնվեց և չեմպիոնի կոչումը 48 կգ քաշային կարգում նվաճեց Լիլիթ Դալլաքյանը։
Անկախի հետ զրույցում Լիլիթը կիսվում է առաջնությունից ստացած տպավորություններով՝ նշելով, որ յուրաքանչյուր հաղթանակ ավելի ուժեղ է դարձնում։
-Շնորհավորում ենք Հայաստանում հերթական անգամ լավագույնը ճանաչվելու կապակցությամբ։ Ինչպե՞ս էիք նախապատրաստվել առաջնությանը։
-Անչափ շնորհակալ եմ։ ՀՀ առաջնությունը տարեսկզբի կարևոր մրցաշարն է, որտեղ որոշվում է, թե ովքեր այդ տարի պետք է մասնակցեն Եվրոպայի,աշխարհի առաջնություններին, ուստի ինձ համար շատ կարևոր է տարին մեկնարկել հաղթանակով։ Այս քաշային կարգում արդեն երրորդ տարին անընդմեջ հաղթանակս է։ Ավելի կարևոր է հաղթանակից հետո ամեն տարի պահել դիրքերը։ Շատ լավ էի տրամադրված առաջնությանը, քանի որ լավ էի պատրաստվել։
-Առաջնության ընթացքի, Ձեր ելույթների մասին ի՞նչ կասեք։
-Ընդհանուր մրցաշարը շատ լավ էր կազմակերպված։ Ուզում եմ առանձնացնել, որ կշռման արարողության և մրցաշարի անցկացման ժամերն էին շատ լավ նշանակված, և մարզիկները վերականգնվելու համար մոտ 7 ժամ ժամանակ ունեին։
Իմ հակառակորդը փորձառու մարզուհի էր, երիտասարդների Եվրոպայի առաջնության բրոնզե մեդալակիր,աշխարհի առաջնության մասնակից։ Ավելի հետաքրքիր է այդպիսի մարզիկների հետ մենամարտելը, քանի որ պայքար կա։ Մենամարտիս 1-ին ռաունդը լավ չստացվեց, բայց հետո գտա հաղթելու բանաձևը։ Ընդհանուր առմամբ գոհ եմ իմ ելույթից, քանի որ զգում եմ , որ մեկ քայլ ևս առաջ գնացի։
-Ի՞նչ տվեց Ձեզ հաղթանակը Հայաստանի առաջնությունում։
-Հայաստանի առաջնությունում հաղթելով՝ նախ ընդգրկվում ես հավաքականում և հետագայում մասնակցում ես միջազգային, աշխարհի և Եվրոպայի առաջնությունների։ Մարզիկի համար ևս մեկ քայլ է սեփական ուժերի հանդեպ հավատի ամրապնդման, փորձի ձեռքբերման։ Ի վերջո, հաղթանակը հնարավորություն է տալիս ևս մեկ քայլով մոտենալու երազանքներին, նպատակներին։
-Դուք նաև զբաղվում եք քիք-բոքսով, որտեղ ևս հաջողություններ ունեք գրանցած․ բռնցքամարտ, թե՞ քիք-բոքս։
-Միանշանակ բռնցքամարտ, իմ առաջին քայլերը եղել են բռնցքամարտում, իսկ քիք֊-բոքսի աշխարհի, Եվրոպայի առաջնություններին մասնակցությունս շատ պատահական է ստացվել։ Թեև պատահական, բայց քիք֊-բոքսի առաջին իսկ մրցաշարում ոսկե մեդալ նվաճելն ինձ այնքան վստահություն, հավատ, ուժ տվեց, որ էլ ավելի բարձրին ձգտեմ։ Երբեք չեմ փոշմանում, որ նաև քիք֊-բոքսով եմ զբաղվել։ Ճիշտ է, քիք֊-բոքսը և բռնցքամարտը տարբեր են և ավելի շատ կարող են խանգարել միմյանց, բայց ինձ ավելի շատ օգնել է։
-Առաջիկա ծրագրերից կխոսե՞ք։
-Այս պահին մասնակցում եմ ուսումնամարզական հավաքների, պատրաստվում Ստրանջայի բավական ուժեղ միջազգային մրցաշարին։
Ստրանջայի մրցաշարին կհաջորդեն աշխարհի և Եվրոպայի առաջնությունները։
Ցանկանում եմ շնորհակալություն եմ հայտնել իմ անձնական մարզչին`Վարդան Աբգարյանին, որը հիմա գտնվում է Մոսկվայում, բայց թեկուզ հեռվից մշտապես ճիշտ ցուցումներ է տալիս և օգնում լավ պատրաստվել մրցաշարերին։ Շնորհակալություն Եղիշե Սադյանին, որը փոխարինում է իմ մարզչին։ Շնորհակալ եմ հավաքականի մարզիչ Ռաֆիկ Մեհրաբյանին անձնվեր աշխատանքի համար։ Շնորհակալ եմ ankakh.com-ին մեզ՝ մարզիկներիս, ուշադրության կենտրոնում պահելու, մեր հաջողությունները մշտապես լուսաբանելու համար, ինչը նույնպես ոգևորում է։ Եվ, վերջապես, շնորհակալ եմ Աստծուն, որ ինձ տվել է այն, ինչ ունեմ
