Իշխանության քայլերն էլ ավելի են մոտեցնում պատերազմը։ Այս մասին մարտի 22-ին տեղի ունեցած քննարկման ժամանակ հայտարարեց «Պատիվ ունեմ» խմբակցության պատգամավոր Տիգրան Աբրահամյանը։
Նրա խոսքով՝ այն, ինչի մասին խոսում է իշխանությունը, եւ այն, ինչը ներդաշնակորեն ներկայացնում է Ադրբեջանը, ավելի շատ պատերազմի սպառնալիքներ է պարունակում, քան խաղաղության հավանականություն։
Նա համոզմունք հայտնեց, որ իրականում թյուր կարծիք կա, որ Հայաստանի համար կա խաղաղ օրակարգ, իսկ հանրային ընկալման մեջ տպավորություն է ստեղծվել, որ կան ուժեր, որոնք կողմ եւ դեմ են խաղաղությանը։ «Իշխանությունն այս մոտեցումն օգտագործում է թե՛ քաղաքական, թե՛ քարոզչական հարթության վրա, որպեսզի հասարակությանը համոզի, որ կան խաղաղությանը դեմ անձինք։ Բայց այն, ինչ անում է եւ խոսում է իշխանությունը, ավելի է մոտեցնում պատերազմը Հայաստանում եւ Արցախում»,- ասաց Աբրահամյանը։
Նա հիշեցրեց, որ այսպես կոչված խաղաղության դարաշրջանի հռչակումից հետո Հայաստանի ինքնիշխան տարածքը ենթարկվել է ագրեսիայի, իսկ մի մասը՝ օկուպացվել։ Նրա խոսքով՝ Ադրբեջանը պահանջում է ավելին եւ կպահանջի ավելին։ «Սա պայմանավորված է նրանով, որ Հայաստանը դա թույլ է տալիս եւ հակազդման համակարգ չի ստեղծում։ Այն, ինչ այսօր կատարվում է Արցախում, ուղղակիորեն կապ ունի սահմանային իրավիճակի, բանակցային գործընթացի հետ։ Բոլոր գործընթացները հուշում են, որ կա խորացման միտում, մենք գնում ենք ավելի վատ սցենարով, քան կանխատեսում էին փորձագետները 44-օրյա պատերազմից հետո։ Քանի դեռ Հայաստանի եւ Արցախի անվտանգության համակարգը չի բերվել համապատասխան դիրքի, անիմաստ է խոսել բանակցային գործընթացի մասին»,- ասաց Աբրահամյանը։
Նա ընդգծեց, որ իշխանությունն այժմ փորձում է տեղավորվել Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի առաջարկած օրակարգում։ Նա բարձրաստիճան պաշտոնյաների այցերի բացակայությունը համարեց Արցախի օտարման նպատակաուղղված քաղաքականություն, որպեսզի հետագայում Հայաստանում իրենց խնդիրները լուծելու համար դիմադրության հնարավորինս ցածր մակարդակ լինի։
Նա նկատեց, որ Արցախին լուրջ վտանգ է սպառնում, եւ Հայաստանի իշխանությունը չի ձգտում վերացնել այն կամ գոնե նվազեցնել ռիսկերը։ «Այս իրավիճակում պետք է հասկանալ, թե արդյոք կառավարությունն ունի օրակարգ, ցանկություն կա՞ ինչ-որ բան անելու՝ թեկուզ հումանիտար հարցերում։ Իշխանության պատասխանները ստանալուց հետո առողջ ուժերը պետք է սկսեն գործընթացը։ Եթե Արցախը մնա այս վիճակում, ապա հաջորդ օջախը կլինի Սյունիքում, Գեղարքունիքում եւ այլն։ Հնարավոր է, որ մի քանի տարի հետո կքննարկենք Երեւանի շրջափակման արդյունքում ստեղծված խնդիրները»,- հավելեց Տիգրան Աբրահամյանը։
Նա ուշադրություն հրավիրեց այն փաստի վրա, որ Ադրբեջանը կառուցում է Բերդաձոր-Կոռնիձոր նոր ճանապարհ (շրջանցելով Բերձոր/Լաչինը), իսկ երկրորդ փուլը կապված կլինի Բերդաձոր-Ստեփանակերտ ճանապարհի կառուցման հետ, որն անցնում է դժվարանցանելի տեղանքով եւ կստեղծի բարդ իրավիճակ Հայաստանի եւ Արցախի միջեւ կապի ապահովման համար։ «Կառուցելով ճանապարհը՝ Ադրբեջանը նպատակ ունի վերահսկողության տակ առնել Լաչինը, քանի որ դա կհանգեցնի ռուս խաղաղապահների՝ արդեն այլընտրանքային ճանապարհ վերատեղակայմանը»,- եզրափակեց Աբրահամյանը։
