Նիկոլը խոստովանեց, որ թուրքը Շուշին չի գրավել, որ Շուշին հանձնել է։ Շուշին հանձնել է կռվով՝ մեր եղբայրների արյունը թափելով։ Շուշին հանձնել է դավաճանաբար։
Եվս մեկ անգամ շնորհավորում եմ նիկոլ ընտրած զանգվածին։ Կեցցե՛ք։ Շնորհավորում եմ ձեր փառահեղ հաղթանակը Հայաստանի նկատմամբ։ Հայի՛ նկատմամբ։ Դու՛ք բերեցիք այս դժբախտությունը մեր գլխին, հայրենիքի գլխին։ Դու՛ք եք մեղավորն ու պատասխանատուն։ Ձեր երակներում ինչ է հոսում, չգիտեմ։ Ձեր հոգու տեղը դատարկությունն ինչով է լցված՝ չգիտեմ։ Ձեր գանգատուփերում ինչ կա՝ դարձյալ չգիտեմ։ Բայց գիտեմ մեկ բան․ դուք ունեք Ես։ Մի շատ մեծ Ես։ Որից այն կողմ ոչինչ չեք տեսնում։
Դուք ո՞նց եք ձեր զավակների աչքերին նայում, երբ Եռաբլուրում հազարավորներ պառկած են ձե՛ր պատճառով։ Դուք ո՞նց եք ձեր ծնողների շիրիմներին այցելում, երբ ձե՛ր պատճառով արցախցին կորցրել է իր ծնողի շիրիմը, հարևանդ՝ իր որդու թարմ շիրիմի վրա է սգում։
Դուք մարդ ե՞ք։
Հա, վիզներդ չթեքեք մոզու պես ու արտասվեք, թե չգիտեիք․․․ գիտեի՛ք։ Ձեզ 1000 հոգի 1000 անգամ զգուշացրել է։ Բայց ձեր անսահման Եսը թույլ չտվեց ուշքի գալ։
Ու դուք հերթական անգամ խայտառակեցիք հայի անունը, մեր նախնիների թափած արյան վրա թքեցիք, հիշատակը պղծեցիք։ Դու՛ք․․․
