Կապիպտուլյանտ ստահակը՝ Էն, որ օրերս «իբր թե ինքնախոստովանական ցուցմունք» տվեց ԱԺ ամբիոնից, թե բա՝ եթե պատերազմ հրահրելու փոխարեն էն գլխից սուսուփուս հանձնեի 7 շրջանները (որ մի ժամանակ անվանում էր «օկուպացված տարածքներ»), մեկ է՝ արդյունքը նույնն էր լինելու, «իհարկե, առանց զոհերի», էլի կռուտիտ արեց՝ անպարագիծ ցինիզմի, լկտիության նոր ռեկորդ սահմանելով։
Ինչպե՞ս։ Շատ պարզ։ Շեշտելով զոհերի հանգամանքը՝ փորձեց հանրության ուշադրությունը շեղել ոչ միայն բանակցային փաթեթից դուրս Շուշին և Հադրութը սկուտեղի վրա թուրքին մատուցելու փաստից, այլև այն աղետալի իրողությունից, որ 44 օր արհեստականորեն ձգելով կանխավ տանուլ տրված արյունալի «պարտիան», բառի բուն իմաստով փոշիացրեց, զրոյացրեց, գետնին հավասարեցրեց մեր պաշտպանունակությունը։
Կա՞ մեկը, բացի իր ոչխարներից, որ չի հասկանում. եթե պատերազմը չլիներ, լինելու դեպքում էլ՝ ինքն ու հողատու դավաճանների իր ոհմակը կառավարվող քաոս չստեղծեին, չտանեին մեզ պլանավորված և «երաշխավորված» պարտության, Հայկական Զինուժի ողնաշարը չէր կոտրվի։ Ադրբեջանական «պանծալի» բանակը 5 միլիարդ դոլարի զենք և ռազմական տեխնիկա չէր ոչնչացնի, ինչպես վերջերս հպարտությամբ արձանագրեց ալիևը։ Դրա մի մասը չէր գերեվարվի և չէր օգտագործվի մեզ շանտաժի ենթարկելու, լիակատար, վերջնական կապիտուլյացիա պարտադրելու և մեր պարտությունն անշրջելի դարձնելու համար։
Ու իր նման «փալասը» հնարավորություն չէր ունենա կյանքի կոչելու իր մանկության երազանքը՝ ահաբեկելու մեզ նոր պատերազմի ուրվականով և ասելու՝ «Ղարաբաղը ադրբեջան է, և բացականչական նշան». մինչև մատաղացու գառան պես չդնենք թուրքի զոհասեղանին, լավ չեք ապրելու։ Եվ անգամ դնելու դեպքում էլ ոչ մի «գառանտիա» չկա, թե կապրեք այս հողի վրա, այս երկնքի տակ. ալիևը կուզի՝ կգոյատևեք իր հովանու (դրոշի) տակ, չի ուզի, սատանան ձեզ հետ՝ կլինի նոր Ցեղասպանություն դրանից բխող բոլոր «հաճելի» հետևանքներով...
Լիլիթ Պողոսյան
