Էրատո-աննան դեռ 2018-ին էր ասում՝ մեր զինվորները զոհվել են «հանուն ոչնչի»։
Իր «սիրելի» վարչաՓԵԴ ամուսինը երեք շաբա՛թ առաջ ինքնախոստովանական ցուցմունք տվեց ԱԺ ամբիոնից, թե բա՝ 4000 երիտասարդ կյանք զոհաբերել եմ «հանուն ոչնչի». կարո՛ղ էի, իհարկե, կանխել պատերազմը, բայց չարեցի, որ չասեն՝ դավաճան է։ Համ էլ՝ «արդյունքը նույնն էր լինելու», միայն թե առանց զոհերի։
Հիմա էլ սրանց «հոգևոր պապան»՝ պարտվողականության քարոզչության հիմնադիր-նախագահ տեր-պետրոսյանն է միացել մահաբեր դուետին։ Ասում է՝ ընդդիմությունը «հանուն ոչնչի» է դուրս եկել փողոց ու պահանջում իմ ծնած, սնած, մեծացրած ազգակործան պատուհասի հրաժարականը. մեկ է, աստված էլ երկնքից իջնի, նստի դրա աթոռին, «արդյունքը» նույնն է լինելու՝ ազգակործան պատուհասի թեթև ձեռքով մեզ փաթաթված «կապիտուլյացիայի» իրական տերն ինքը չէ, այլ պետությունը, իսկ կապիտուլյանտն ընդամենը ստորագրել է այդ պետականակործան ակտի տակ։
Եվ ուրեմն, թո՚ղ որևէ մեկը հույս չունենա, թե հնարավոր է կանգնեցնել հայկական պետականությունը ոչնչացնելու «անշրջելի» գործընթացը և կանխել Արցախի ամբողջական հանձնման, Հայաստանի սողացող կապիտուլյացիայի թափանիվը. հանգի՛ստ նստեք տեղներդ, կտրուկ շարժումներ մի՛ արեք և մի՛ խանգարեք ազգակործան պատուհասին՝ ավարտին հասցնելու իմ սկսած սև գործը...
Այդ դեպքում ինչո՞ւ էր 44-օրյա պայմանավորված պարտությունից հետո փարիսեցիություն անում՝ անուն դնում իր սիրելի «սանիկին» ու պահանջում ազգակործան պատուհասի հրաժարականը, սատանա՛ն գիտի...
