Տարիներ շարունակ, աշխատանքային պարտականություններիս բերումով, զբաղված եմ եղել օտարերկրյա լրատվամիջոցների նյութերին հետևելով: Բնականաբար, դրանց մեջ առյուծի բաժին են կազմել այս կամ երկրում ընթացող բողոքի ցույցերին, ժողովրդական ընդվզմանը վերաբերող ռեպորտաժները: Սովորաբար դրանք լրահոսների առաջին տողերում են տեղադրվում:
Եվ գեթ մեկ անգամ չեմ հանդիպել, որ որևէ երկրի առաջնորդի անունը, որին ժողովուրդը ցանկանում էր հեռացնել, հասարակ անուն և հահոյանքի հոմանիշ դառնար:
Այսօր բողոքի ցույցերի մեջ տեսնում եմ, որ երբ ցուցարարները փորձում են հայհոյել հակառակորդներին՝ ոստիկաններին, բղավում են՝ կա՛մ թուրք, կա՛մ նիկոլ, կամ երկուսը միասին: Առօրյա մեծ ու փոքր բանավեճերի ընթացքում էլ հաճախ կլսեք՝ «լսիր, դու հո նիկոլ չես» կամ «նիկոլի մեկը»:
Գուցե սխալվում եմ, գուցե վրիպել եմ կամ չեմ հիշում, գուցե որևէ այլ երկրում էլ նման երևույթ նկատվել է: Շատ կուզենայի, որ նման օրինակներ բերողներ լինեին, քանի որ սա շատ հետաքրքիր լեզվական իրողություն է:
Եթե այսպես երկար շարունակվի, բացառված չէ, որ ապագայում հայոց լեզվի բացատրական բառարաններում հետևյալ լրացումն արվի. նիկոլ – արական հատուկ անուն, որ վերածվել է հասարակ անվան՝ վիրավորանքի իմաստով, հոմանիշների բառարաններում էլ ներմուծվի հետևյալ բառահոդվածը. նիկոլ - թուրք, դավաճան, կապիտուլյանտ, հողատու, խաբեբա, ստախոս, գլխակեր, մահաբեր և այլն:
Ի՞նչ կասեն արդի լեզվաբանները, արձանագրե՞լ են այս իրողությունը:
