Շնող (Լոռու մարզ) գյուղում ծնողներիցս ժառանգած առաձնատանը լուսանկարները դիտելիս առանց երկար բարակ մտածելու առանձնացրի դրանցից մեկը՝ աշխատում էի Թումանյանի շրջժողկրթբաժնում որպես դպրոցական տեսուչ։ Արժանացել էի լուսավորության մինիստրության կոլեգիայի և ճյուղային արհմիութենական կազմակերպության նախագահության պատվոգրի։ Այն անձամփ հանձնում է Հայաստանի լուսավորության մինիստր Սեմյոն Հախումյանը։ Նկարի դարձերեսին կարդում եմ․ «Թումանյանի շրջժողկրթբաժինը պարգևատրվում է 1984թ․ համամիութենական սոցմրցության հաղթողի դրոշով։ Ակտիվի ժողով 15․05․1985թ։ Պարգևատրումների համար Ալավերդի էր ժամանել լուսավորության մինիստրը։» Կարդում եմ ու միանգամից տեղափոխվում նախորդ դարի ութսունականները։ Անմոռաց դրվագները շատ են։ Ահա կարծես ականջիս է հասնում լուսահոգի Սեմյոն Հախումյանի խոսքը Հայաստանի ուսուցիչների 5-րդ համագումարում (1987թ.), որի պատվիրակների թվում նաև ես եմ եղել։ Ուրիշ առիթներով էլի եմ ունկնդրել նրա ոգեղեն և ազդեցիկ խոսքը մաքրամաքուր հայերենով, անգամ զարմացել և ավելի քան հիացել, երբ արդեն գիտեի, որ նա ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի ռուսական բաժինը, ատենախոսություն պաշտպանել ռուս գրականությունից, 1954թ դարձել բանասիրական գիտությունների թեկնածու, 1991-ին պրոֆեսոր։ 1971թ նա անդամակցել է ԽՍՀՄ գրողների միությանը, մի քանի գրքերի հեղինակ ու համահեղինակ է։ Նրա մասին գնահատման ուշագրավ խոսքեր եմ լսել նրա գործընկերներից, այդ թվում իմ հայրենակիցներ, երջանկահիշատակներ Աշոտ Փարեմուզյանից (մինիստրի տեղակալ), Ալբերտ Անանյանից (դպրոցների գլխավոր վարչության պետ) և Ռաֆայել Պողոսյանից (Թումանյանի շրջժողկրթբաժվար)։ Անանյանը մասնավորապես ասում էր․ «Հախումյանը բարձրյալից ստացել էր հմուտ մանկավարժի թագ, գրականագետ հորից ժառանգել էր գրական գործերի և պրակտիկ կյանքի օբյեկտիվ վերլուծման գնահատման պատշաճ որակներ, կյանքի փորձով ձեռք բերել վարչա-կառավարչական նուրբ և ինքնատիպ հմտություններ։» Մասնավորապես ինձ և կարծում եմ էլի շատերի համար Սեմյոն Հախումյանը մնում է մանկավարժական ոլորտի կառավարման ամենադասական օրինակներից մեկը։
․․․Սեմյոն Տիգրանի Հախումյանը ծնվել է Երևանում 1930թ․ Փետրվարի 17-ին։ Անցնելով Երևանի պետական համլսարանի դասախոս - պրոռեկտոր - Վ․ Բրյուսովի անվան օտար լեզուների մանկավարժական ինստիտուտի ռեկտոր – Հայաստանի լուսավորության մինիստր – ժողովրդական կրթության նախարար – Երևանի պետական համալսարանի պրոռեկտոր արգասաբեր ճանապարհով արժանացել է հավատի, սիրո, գնահատման։ Նա արժանացել է ՀԽՍՀ պետական մրցանակի(1988թ), պարգևատրվել է «Աշխատանքային կարմիր» շքանշանով (1986թ) և Մովսես Խորենացու մեդալով (2000թ)։ 2011-ին էլ համալրել է Հայաստանի վաստակավոր մանկավարժների շարքը։ Նա ՀԽՍՀ 9-10 գումարումների դեպուտատ էր։
․․․Սովորական է դարձել, որ հոբելյանները պատշաճ չեն նշվում։ Կարծում եմ հախումյանական դպրոցին առնչված բազում անհատներ և կոլեկտիվներ հիշում են նրան, հիշել են փետրվարի 17-ին նրա ծննդյան 90-ամյակի օրը ու Մայիսի 16-ին էլ պատրաստվում են միասին բարձրաձայնել․ «Օրհնված ու անմոռաց մնան ապրածդ տարիները մեծարգո Սեմյոն Տիգրանի, թող խաղաղությամբ հանգչի հոգիդ ու Սուրբ լույս իջնի շիրիմիդ»։
Բոլորից մեկը՝ Վաղարշակ Ղորխմազյան
