Աշխարհում կորոնավիրուսի տարածման հետևանքով անորոշ ժամանակով հայտարարված կարանտինից անմասն չմնաց նաև սպորտը: Հետաձգված առաջնություններից ու մրցաշարերից բացի, մարզիկներն այսօր նաև չեն կարողանում լիարժեք մարզվել:
Սամբոյի Հայաստանի հավաքականի առաջատար մարզիկ, աշխարհի և Եվրոպայի առաջնությունների չեմպիոն Գրիգոր Մխիթարյանն Անկախի հետ զրույցում խոսում է ստեղծված իրավիճակի, հետաձգված մրցաշարերի, մարզումների կազմակերպման և լավատեսությամբ առաջ շարժվելու մասին:
-Կորոնավիրուսի տարածումն անդրադարձել է հասարակության գրեթե բոլոր ոլորտների վրա: Ստեղծված անկանխատեսելի իրավիճակներն ի՞նչ ազդեցություն կարող են ունենալ սպորտի վրա:
-Այս դադարը որոշակի փորձությունների կենթարկի մարզիկներին: Տարին հագեցած պետք է լիներ մարզական դիտարժան իրադարձություններով: Մեր մարզաձևի առումով կասեմ, որ ըստ հերթականության չկայացան Հայաստանի, Եվրոպայի առաջնությունները՝ հետաձգվելով անորոշ ժամանակով, աշխարհի գավաթի փուլի խաղարկությունը տեղափոխվեց հաջորդ տարի:
Անորոշությունն, իմ կարծիքով, մեծապես խանգարում է կենտրոնացմանը: Այս իրավիճակում դժվար է պահպանել հավասարակշռությունը, և հետագայի հետ կապված պլաններ կազմել:
-Հայտարարված արտակարգ դրության ժամանակ ի՞նչ պայմաններում եք մարզվում: Թեև մարզիկների համար սահմանափակումները որոշակիորոն վերացվել են:
-Մարզիչների հետ մշտական կապի մեջ եմ, անընդհատ խորհրդակցում եմ, որպեսզի մարզավիճակս կարողանամ պահպանել, մինչև ամեն բան կկարգավորվի և իր սովորական հունով կընթանա: Ամեն օր մեկ անգամ մարզում եմ անցկացնում: Օրվա ռեժիմը և մարզումները քննարկում եմ մարզիչներ Հայկ Ավետիսյան և Երվանդ Գրիգորյանի հետ:
Հեռավար պարապմունքները չեն կարող արդյունավետ լինել, քանի որ հիմնականում մարզվում ենք զույգերով, ինչ բավական չէ: Ինչքան շատ լինեն սպարինգային զուգընկերները, այնքան ավելի էֆեկտիվ կլինեն մարզումները: Աեմն դեպքում չենք նահանջում, շարունակում ենք զբաղվել սիրելի գործով, հավատով, որ շուտով ամեն բան կվերադառնա բնականոն վիճակին:
-Հաճախ լսում ենք, որ համաճարակից հետո աշխարհն առաջվանը չի լինի, սպորտի առումով ի՞նչ կասեք: Մրցաշարերի հետաձգումն ի՞նչ անդրադարձ կունենա մարզիկների ֆիզիկական և հոգեբանական պատրաստվածության վրա:
-Սպորտում էլ փոփոխություններ կլինեն. հուսանք, որ դեպի լավը: Մարդու ցանկություններից ստեղծվում են հնարավորություններ: Եթե ցանկություն ես ունենում, կապ չունի՝ որտեղ ես, ինչ պայմաններում, կարողանում ես կազմակերպել պարապմունքները:
Բնական է, թե՛ հոգեբանական, թե՛ ֆիզիկական պատրաստվածության վրա ազդում է այս վիճակը: Սակայն ամեն հաղթանակ դրսևորումն է մարդու երկրորդ եսի: Վերջնական հաղթանակը տեսնելու համար միշտ էլ լինում են թևաթափ անող պահեր, յուրաքանչյուր անհաջողություն ու դժվարություն իր հետ բերում է հաղթանակի համապատասխան ծիլեր, դրա համար էլ ամեն ինչի մեջ պետք է լավը տեսնել ու շարժվել առաջ:
