Ամենից ցնցողն, իհարկե, արդարադատության նախարարի այն հավաստիացումն է կամ հավաստիացման փորձը, թե՝ «շարունակելու ենք... իրավունքի գերակայության նորմը ապահովելով»: Լո՞ւրջ: Ինչպե՞ս կարող է ներկայացուցիչը մի կառավարության, որի ղեկավարը Նիկոլ Փաշինյանն է, դեմքի լուրջ արտահայտությամբ խոսել իրավունքի գերակայության սկզբունքից:
Պարոն նախարա՛ր, «իրավունքի գերակայության սկզբունքը» Չալոյի թաթի տակի ծվատված փալաս է դարձել ու դառնում ամեն օր՝ վարչապետ Փաշինյանի ամեն մի այնպիսի հայտարարության կամ գրառման հետ, որոնցով ոտնատակ են տրվում իրավունք ասվածն ինքնին, օրենքն ու օրինականությունն էլ՝ վերադիր: Դե՝ անմեղության կանխավարկածի սկզբունքի բացահայտ խախտումների մասին էլ չասեմ, քանզի առանց այդ էլ դրա մասին շատ-շատերն են ասում:
Հա, ու վերջինը: Ի՞նչ ասել է՝ «ՍԴ ճգնաժամ», որն էլ, իբրև թե ցանկանում են լուծել գործող իշխանությունները: «Սահմանադրական դատարանի ճգնաժամ» բնորոշումը բացարձակապես սուբյեկտիվ, կամայական ու մտացածին է: Դա զուտ գործող իշխանության քարոզչական ձեռնածությունն է (մանիպուլյացիա): Սահմանադրական դատարանի ճգնաժամ կարող է լինել միայն այն դեպքում, եթե պետական իշխանության այդ մարմինը չի գործում, նիստեր չի գումարում, դիմումներ չի ընդունում, չի քննում, որոշումներ չի կայացնում: Ոչ մի նման բան չկա: ՍԴ-ն գործում է, ու կառավարությունում դրան լավատեղյակ են այնքանով, որքանով որ ՍԴ առաջին դիմողների շարքում են: Այնպես որ, եթե ՍԴ-ի հետ կապված որևէ ճգնաժամ կա, ապա դա միայն երկրի իշխանության ղեկին հայտնված անձանց մոտեցումների ու կապրիզների մեջ է: Հա, ճգնաժամային մեկ աննշան տարր կա ՍԴ-ի հետ կապված. գործող իշխանության դրածոն, երկրորդ «դուբլից» ՍԴ դատավոր «ընտրվեցված» Վահե Գրիգորյանն ամիսներ շարունակ չի գնում աշխատավայր, բայց օգտվում է բոլոր արտոնություններից, այդ թվում՝ շատ բարձր ռոճիկ է ստանում: Ոչինչ չանելով: Չնայած, մի բան արել է: ՍԴ դատավորի կարգավիճակ ստանալուն պես, հանդես եկավ ամբարտավան հայտարարությամբ, թե ինքն է ՍԴ նախագահը: Դրանով նա բավականին զվարճացրեց իշխանության քննադատներին ու սուր դիտողությունների արժանացավ մասնագիտական շրջանակների արժանապատիվ ներկայացուցիչների կողմից:
