Անկեղծ ասած ինձ քիչ է հետաքրքրում քանի ԱԹՍ, տանկ կամ օդանավ խփեցինք, կամ թշնամին որքան զոհ տվեց: Շատ ավելի կարևոր է Արցախի ու ազատագրված տարածքների իրական վիճակը, զիջել ենք, թե պահել: Զոհվել են մեր լավագույնները մեր սրբազան հողի համար, լույս իջնի նրանց հոգիներին: Հասարակությունը իրականությունը իմանալու իրավունք ունի:
1992-1994թթ-ին բոլորը ամեն ինչ գիտեին, այդ պատճառով արդյունքում հաղթեցինք: Հիմա այն տպավորությունն է, որ ծածկադմբոց է, և մենք հանկարծ փաստի առաջ կանգնենք: Վերջապես բոլորը պիտի հասկանան, որ թագավորը մերկ է... Իրոք սթափվելու ժամանակն է, ուշքի եկեք..
