Վլադիմիր Մարտիրոոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.
Պատերազմի երկարաձգումը բթացնում է էմոցիաները: Երկարատև լարումը, զգացմունքայնությունը սկսում են հոգեբանորեն ճնշել: Բոլորը սպասում են ավարտի և կյանքի բնականոն հուն վերադառնալուն: Պետք է հասկանալ մի շատ պարզ , սակայն ընկալման առումով շատ բարդ մի իրողություն: Ո՛չ մեր երկիրը և ո՛չ էլ մեր կյանքն այլևս նախկինը չեն լինելու: Շատ երևույթներ և ընկալումներ են փոխվելու: Հատկապես այն պարագայում, երբ մենք մտնում ենք պատերազմական իրողության անվերահսկելի և այլևս մեզանից չկախված գործընթացների մի փուլ:
Այս պատերազմը սկսում է դադարել լինել այնպիսին, ինչպիսին էր առաջին օրերին: Այն այլևս մեծ գեոքաղաքական բազմակենտրոն ռազմական թատերաբեմ է, որտեղ հենց բուն Արցախյան հիմնախնդիրը իր հնարավոր լուծումների տարբերակներով սկսում է դառնալ, եթե ոչ երկրորդական,ապա երրորդական: Սա ամենավտանգավոր սցենարներից մեկն էր, որ կարող էր սկսվել: Իսկ սկսվել է գեոքաղաքական, ռազմաքաղաքական բազմաշերտ և բազմաշահ մեծ խաղ առանց կանխատեսելի և քիչ թե շատ վերահսկելի փոխզսպման մեխանիզմների:
Այս ամենը մեզ հուշում է, որ խաղը երկար է տևելու և ժամանակային առումով սահմանափակումներ կարող է չունենալ: Մեր խնդիը պետք է լինի մեր լավագույն հատկանիշների և որակների բացառիկ կենտրոնացումն ու խտացումը ի նպաստ մեր շահերի և մեր պետականության անվտանգության:
P.S. Սա անկախության սերնդի և նրանց ծնողների գերակայությունների, ուժի, ինտելեկտի և արժեքաբանության գոյապայքարն է:
