Տեխնոկրատ եմ ծնվել,
18 տարեկան էի, երբ էս կիթառներն էի սարքում, նվագում- ծախում, փող աշխատում, միաժամանակ սովորում համալսարանում։ Փայտամշակման գործեր անելու համար ինքս մի քանի մինչ այդ գոյություն չունեցող գործիքներ էի սարքել։
Ամբողջ կյանքումս միայն սարքել եմ՝ իմ բանածով ապրել։
Մեկ կոպեկ գրանտային փող, կամ օգնություն կերած չկամ։ 1988-1999-ն հոնարարով մոտ 50, իսկ արտագաղթելուց հետո 300 անալիտիկ հոդված եմ տպագրել հայկական մամուլում։ Այդ 300-ի համար մեկ լումա ստացած չկամ։ Բայց և իրենց գիգանտ համարող հայ քաղաքական գաճաճներից բացի քֆուրից իմ հասցեին այլ բան լսած չկամ։
Գիտականում արել եմ գրեթե անհնարինը՝ բացահայտել եմ դեռ Հարվեյից մնացած 400 տարի անլուծելի մնացած հիմնարար ֆիզիոլոգիական հարցը- արյան ետդարձի մեխանիզմը դեպի սիրտ։
Քաղաքագիտական ֆունդամենտալ աշխատություններ եմ գրել, այն էլ պատկերազարդ, որ նույնիսկ անուղեղը հասկանա գրվածը։
3 տուն եմ միայնակ հիմնովի վերանորգել՝ սկսած առաստաղը քանդել-նորից սարքելուց, վերջացրած ավիրված տունն ամբողջապես վերականգնելով։
Համեմատում եմ ինձ հետանկախական Հայաստանի արդեն մեծահարուստ դարձած "երևելիների հետ", որոնցից ոչ մեկը կյանքում մատը- մատին տված չկա, միայն մակաբուծել է մարդկանց վզին, հոշոտել երկիրն ու ազգը գենոցիդել, ու մտածում, լավ ինչքան ապուշ եմ, որ նման վերաբերումունքի պայմաններում դեռ ինձ հայ եմ համարում ու շարունակում էդ ողորմելիանոց, բանդիտանոց, հանցագործանոցի հարցերով գրել ու անհանգստանալ։
