- Ես ամեն օր իմ մեջ զգում եմ՝ օր-օրի կոփվում եմ, մի բան, որ չէր եղել քաղաքացիական կյանքում, - բանակային կյանքի մասին խոսելիս ասում է Արման Բուլղադարյանը:
Արմանն արդեն 40 օր է, հայոց բանակի զինվոր է, ասում է՝ բանակային կյանքին հեշտ է հարմարվել, թեև, մեզ հետ անկեղծանում է. -Ինձ համար ամենադժվարն եղել է առավոտյան 6:30 արթնանալը, քաղաքացիական կյանքում անսովոր բան էր: Հիմա արդեն նորմալ է:
Պատմում է, մինչ զորամաս գալը ծառայությունն այլ կերպ է պատկերացրել, մտածել՝ շատ ավելի բարդ է լինելու: Բայց այս շաբաթների ընթացքում համոզվել է՝ երբ կա կարգ ու կանոն, ամեն ինչ իր տեղում է:
Մինչ բանակ զորակոչվելը, հայկական ավանդույթի համաձայն, Արմանին շատերն են խորհուրդներ տվել, պատմել ծառայության ու սպաների մասին, այսօր արդեն Արմանն իր տեսածով ու զգացածով է կիսվում.
- Բոլոր սպաներն էլ մեզ նման սովորական մարդիկ են: Իրենց ուզածն էլ, մեր ուզածն էլ նույնն է՝ որ ծառայությունն անցնի հանգիստ, խաղաղ, ու մենք էլ լավ մասնագետներ դառնանք: Կարգ ու կանոնը պահելու համար՝ պետք է, որ սպաները նաև խիստ լինեն:
Սպաների հետ հեշտ են հարաբերվում, հարցեր ունենալու դեպքում էլ դիմում են՝ անկաշկանդ: Առաջին անգամ զորամասում ոչ միայն կոտրվել են ծառայության ու սպաների մասին կարծրատիպերը, այլև դեմ առ դեմ հանդիպել է շատ երևույթների, որոնք նաև գիտակցությունն են փոխել.
- Առաջին անգամ այստեղ կրակեցի մարտական զենքից: Կրակելիս ձեռքս դողում էր. նույնիսկ մի քիչ վախեցա, որովհետև հասկացա, թե այդ զենքն ինչ ուժ ունի, և սխալ գործածելու դեպքում ինչեր կարող է անել:
Արմանն ու իր զինակիցները ամենօրյա ուսումնական գործառույթներն իրականացնելուց բացի, այս օրերին. պատրաստվում են նաև զինվորական երդման արարողությանը: Բոլորն էլ սրտի մեծ թրթիռով են սպասում ծնողների ու հարազատների հետ հանդիպմանը, և պատկերացնում են այն հպարտությունը, երբ իրենց տեսնելու են զինվորական համազգեստով, զենքը ձեռքին:
Ուղիղ երկու տարի, և նրանց համար էլ զինվորական ծառայությունը կդառնա հիշողություն, իսկ բանակից իրենց հետ կտանեն նոր գիտելիքներ, ընկերություն և հասունություն:
